1 2a 2b 2c 3a 3b 4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c 
This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards
  The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار
AUDIO Part 20 All Learn the VOCABULARY for this poem!

Go to Part 8b     Part 9a     Go to Part 9b

Text & Translation  
title 9 How Bahman gave the Message to Rustam پیامی رسان ز اسفندیار
دیدن بهمن رستم را
332 A mountain lay before the youth who urged
His gallant charger thither,
یکی کوه بد پیش مرد جوان
برانگیخت آن باره را پهلوان
333 then looked down
Upon the chase. The captain of the host
Appeared in sight—a man like Mount Bístún.
نگه کرد بهمن به نخچیرگاه
بدید آن بر پهلوانِ سپاه
334 He held a sapling in one hand درختی گرفته به چنگ اندرون
برِ او نشسته بسی رهنمون
335 whereon
An onager was spitted. By his side
Were placed his iron mace and other gear.
یکی نرّه گوری زده بر درخت
نهاده برِ خویش گوپال و رخت
336 Within his other hand he held a goblet
A-brim with wine; his son was in attendance;
یکی جام پر می به دست دگر
پرستنده بر پایْ پیشش پسر
337 Rakhsh roamed about the meadow. There were trees,
Grass, and a stream withal.
همی گشت رخش اندر آن مرغزار
درخت و گیا بود و هم جویبار
338 “'Tis either Rustam,”
Bahman said, “or the rising sun,
به دل گفت بهمن که این رستم است
و یا آفتاب سپیده‌دم است
339 for none
In all the world hath looked on such another,
Or heard of such from famous men of old.
به گیتی کسی مرد ازین سان ندید
نه از نامدارانِ پیشی شنید
340 I fear me that the brave Asfandiyár
Will not stand up to him, but quit the combat.
بترسم که با او یل اسفندیار
نتابد بپیچد سر از کارزار
341 So let me kill him with a crag and make
The hearts of Zál and of Rúdába writhe.”
من این را به یک سنگ بیجان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم
342 He loosed a flinty boulder from the height,
And sent it downward from the lofty peak.
یکی سنگ زان کوه خارا بکند
فرو هشت زان کوهسار بلند
343 Zawára from the hunting-ground beheld it,
And heard the rumble that it made withal.
ز نخچیرگاهش زواره بدید
خروشیدن سنگ خارا شنید
344 He shouted: “Paladin and cavalier!
A stone is rolling from the mountain-top!”
خروشید کای مهتر نامدار
یکی سنگْ غلتان شد از کوهسار
345 But Rustam to Zawára's wonderment
Ne'er moved nor laid aside the onager;
نجنبید رستم نه بنهاد گور
زواره همی کرد زین گونه شور
346 He waited till the stone was close to him,
While all the mountain darkened by its dust,
همی بود تا سنگ نزدیک شد
ز گردش برِ کوه تاریک شد
347 Then with a kick dispatched it far away,
Whereat Zawára praised him joyfully.
بزد پاشنه سنگ بنداخت دور
زواره برو آفرین کرد و پور
348 Bahman was sick at heart at Rustam's deed
And, marking both his majesty and mien,
غمی شد دل بهمن از کار اوی
چو دید آن بزرگی و کردار اوی
349 Said: “If the glorious Asfandiyár
Should fight against a man of such renown
He would be vanquished vilely.
همی گفت گر فرّخ اسفندیار
کند با چنین نامور کارزار
350 It were better
For him to deal with Rustam courteously,
تن خویش در جنگ رسوا کند
همان بهْ که با او مدارا کند
351 Who, if he overcame Asfandiyár,
Would seize on all the country of Írán.”
ور ایدون که او بهتر آید به جنگ
همه شهر ایران بگیرد به چنگ

Go to Part 8b     Part 9a     Go to Part 9b