|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
AUDIO Part 61 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 23b
Part 23c Go to
Part 24a |
Text & Translation |
|
1113
|
Thou fightest here while we are in distress,
Our youths and princes shrouded by the dust. |
تو اندر نبردی و ما پر ز درد
جوانان و کی زادگان زیر گرد |
1114
|
Eternal shame will rest upon our race
Through what these fools have done.”
|
برین تخمه این ننگ تا جاودان
بماند ز کردار نابخردان |
1115
|
The shrewd chief's heart
Was full of rage, his lips were full of sighs,
His eyes of tears. |
دل مردْ بیدارتر شد ز خشم
پر از تابْ مغز و پر از آب چشم |
1116
|
“O offspring of the Dív!”
He said to Rustam, “wherefore hast thou left
The common path of right? |
به رستم چنین گفت کای بدنشان چنین بود پیمان گردنکشان |
1117
|
Didst thou not say:—
‘I will not bring the army to the fight’?
Thou hast no sense of honour and of shame. |
تو گفتی که لشکر نیارم به جنگ
ترا نیست آرایش نام و ننگ |
1118
|
Hast thou no reverence for me or God?
Dost thou not dread His Day of Reckoning? |
نداری ز من شرم وز کردگار نترسی که پرسند روز شمار |
1119
|
Dost thou not know that they who break their pledge
Will have no worship with their fellow-men? |
ندانی که مردان پیمانشکن ستوده نباشد بر انجمن |
1120 |
Two Sigzians have slaughtered my two sons,
And still they turn not from their blind misdoings.” |
دو سگزی دو پور مرا کشتهاند
بر آن خیرگی باز برگشتهاند |
1121
|
When Rustam heard it he was sorely troubled
And, trembling like the branches of a tree, |
چو بشنید رستم غمی گشت سخت
بلرزید بر سان شاخ درخت |
1122 |
Swore by the Sháh's own life and head, by sun,
And by the scimitar and battlefield:— |
به جان و سر شاه سوگند خورد
به خورشید و شمشیر و دشت نبرد |
1123 |
“I never gave commandment for this fight,
Nor do I praise the doer of this thing. |
که من جنگ هرگز نفرمودهام
کسی کین چنین کرد نستودهام |
1124 |
Now will I bind my brother's hands, who showed
The way to ill, |
ببندم دو دست برادر کنون
گر او بود اندر بدی رهنمون |
1125 |
and bring too Farámarz
In manacles before the pious Sháh. |
فرامرز را نیز بسته دو دست
بیارم بر شاه یزدانپرست |
1126 |
Slay them in vengeance for thy noble sons,
And be not wroth for this insensate act!” |
به خون گرانمایگانشان بکش
مشوران ازین رای بیهوده هش |
1127 |
Asfandiyár replied: “For me to shed
A snake's blood for a peacock's is not well |
چنین گفت با رستم اسفندیار
که بر کین طاوس نر خون مار |
1128 |
Or seemly, and it hath no precedent
With mighty Sháhs. |
بریزیم ناخوب و ناخوش بود
نه آیین شاهان سرکش بود |
1129 |
Thou villain! guard thyself
Because thy time hath come, |
تو ای بدنشان چارهٔ خویش ساز
که آمد زمانت به تنگی فراز |
1130 |
and I will mix
Thy thighs and Rakhsh's body with mine arrows,
As milk is mixed with water, |
برِ رخش با هردو رانت به تیر
برآمیزم اکنون چو با آبْ شیر |
1131 |
that no slave
Henceforth may dare to shed his master's blood. |
بدان تا کس از بندگان زین سپس
نجویند کینِ خداوند کس |
1132 |
If thou survivest I will bind thy hands,
And carry thee forthwith before the Sháh; |
وگر زنده مانی ببندمت چنگ
به نزدیک شاهت برم بیدرنگ |
1133
|
But if thou diest by mine arrow-points
Take it in vengeance for my noble sons.” |
بدو گفت رستم کزین گفت و گوی
چه باشد مگر کم شود آبروی |
1134
|
Then Rustam: “What availeth all this talk
Unless it be to make our glory less?
And now to God, to every good the Guide,
Turn thee for shelter and in Him confide.” |
به یزدان پناه و به یزدان گرای
که اوی است بر نیک و بد رهنمای |
Go to Part 23b
Part 23c Go to
Part 24a |
|