|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 84 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 30a
Part 30b Go to
Part 30c |
|
Text & Translation |
|
|
1556 |
In their wrath
The nobles of Írán put off all awe
For Sháh Gushtásp, and cried: |
بزرگان ایران گرفتند خشم
ز آزرمِ گشتاسب شستند چشم |
|
1557
|
“Thou luckless one!
|
به آواز گفتند کای شوربخت
چو اسفندیاری تو از بهر تخت |
|
1558
|
“Thou luckless one!
To save thy throne thou sentest to Zábul,
For slaughter there, the great Asfandiyár
That thou mightst don the crown of all the world. |
به زابل فرستی به کشتن دهی
تو بر گاه تاج مهی برنهی |
|
1559
|
May thy head shame to wear the crown of Sháhs,
Hot-foot thy star desert thee!” |
سرت را ز تاج کیان شرم باد
به رفتن پی اخترت نرم باد |
|
1560
|
In a body
They left the palace, and the monarch's crown
And star were in the dust. |
برفتند یکسر ز ایوان او
پر از خاک شد کاخ و دیوان او |
|
1561
|
Now when the mother
And sisters of Asfandiyár had heard,
They came forth from the palace with their daughters, |
چو آگاه شد مادر و خواهران
ز ایوان برفتند با دختران |
|
1562
|
Unveiled, with dust-fouled feet, and raiment rent. |
برهنه سر و پای پرگرد و خاک
به تن بر همه جامه کرده چاک |
|
1563
|
When Bishútan came weeping on his way,
And after him the coffin and black steed, |
پشوتن همی رفت گریان به راه
پس پشت تابوت و اسب سیاه |
|
1564
|
The women hung on him, wept tears of blood,
And cried: |
زنان از پشوتن درآویختند
همی خون ز مژگان فرو ریختند |
|
1565
|
“Undo this narrow coffin's lid,
Let us too see the body of the slain.” |
که این بند تابوت را برگشای
تن خسته یک بار ما را نمای |
|
1566
|
He stood among the women, full of grief,
Mid groans and sobs and beatings of the cheeks. |
پشوتن غمی شد میان زنان
خروشان و گوشت از دو بازو کنان |
|
1567
|
Then said he to the smiths: “Bring sharp files hither,
For this is Resurrection Day to me.” |
به آهنگران گفت سوهان تیز
بیارید کآمد کنون رستخیز |
|
1568
|
He oped the covering of the narrow coffin,
And gave fresh cause for weeping. |
سر تنگ تابوت را باز کرد
به نُوّی یکی مویه آغاز کرد |
|
1569
|
When the mother
And sisters of Asfandiyár beheld
His visage steeped in musk, and sable beard, |
چو مادرش با خواهران روی شاه
پر از مشک دیدند ریش سیاه |
|
1570
|
The hearts of those chaste ladies crisp of lock
Filled to o'erflowing, and they swooned away.
Revived, they prayed to glorious Surúsh,
Departed from the pillow of the prince,
And went with wailing to his sable steed, |
برفتند یکسر ز بالین شاه
خروشان به نزدیک اسب سیاه |
|
1571 |
Whose neck and head they fondled lovingly,
And Katáyún flung dust thereon. |
بسودند پر مهر یال و برش
کتایون همی ریخت خاک از برش |
|
1572
|
The prince
Had ridden that charger on the fatal day,
And perished on its back. |
کزو شاه را روز برگشته بود
به آورد بر پشت او کشته بود |
|
1573 |
The mother said:—
“O thou of luckless feet! the Kaian prince
Was slain on thee. Whom wilt thou bear to battle
Henceforth and yield up to the Crocodile?” |
کزین پس که را برد خواهی به جنگ
که را داد خواهی به چنگ نهنگ |
|
1574
|
They clasped its neck and strewed its head with dust, |
به یالش همی اندر آویختند
همی خاک بر تارکش ریختند |
|
1575
|
The host's cries reached the clouds, and Bishútan
Approached the palace. |
به ابر اندر آمد خروش سپاه
پشوتن بیامد به ایوان شاه |
|
Go to Part 30a
Part 30b Go to
Part 30c |
| |
