|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 12 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 5b
Part 6a Go to
Part 6b |
|
Text & Translation |
|
|
title 6
|
How Asfandiyár led a Host to Zábul |
حرکت اسفندیار به سیستن |
|
205
|
At dawn, at cock-crow, from the court-gate rose
The din of drums, |
به شبگیر هنگام بانگ خروس
ز درگاه برخاست آوای کوس |
|
206
|
the elephantine chief
Gat on his steed and led his powers like wind. |
چو پیلی به اسب اندر آورد پای
بیاورد چون باد لشکر ز جای |
|
207
|
He marched until he came where two roads met;
Then prince and army halted in dismay. |
همی رفت تا پیشش آمد دو راه
فرو ماند بر جای پیل و سپاه |
|
208
|
One road led toward the hold of Gumbadán,
The other toward Zábul. |
دژ گنبدان بود راهش یکی
دگر سوی زاول کشید اندکی |
|
209
|
The leading camel
Lay down, thou hadst said “wedded to the ground.” |
شتر آن که در پیش بودش بخفت
تو گفتی که گشته‌ست با خاک جفت |
|
210
|
The camel-driver smote it on the head,
But for the while the caravan was stayed. |
همی چوب زد بر سرش ساروان
ز رفتن بماند آن زمان کاروان |
|
211
|
It seemed ill-omened to the atheling,
Who gave commandment to behead the beast |
جهان‌جوی را آن بد آمد به فال
بفرمود کش سر ببرّند و یال |
|
212 |
So that the harm might come upon itself,
And he himself not lose the Grace of God. |
بدان تا بدو بازگردد بدی
نباشد بجز فرّهِ ایزدی |
|
213
|
The warriors cut its head off on the spot,
And turned forthwith the presage on the camel. |
بریدند پرخاشجویان سرش
بدو بازگشت آن زمان اخترش |
|
214 |
Though vexed about the beast, Asfandiyár
Affected to disdain the evil omen, |
غمی گشت زان اشتر اسفندیار
گرفت آن زمان اختر شوم خوار |
|
215 |
And said: “When one hath triumphed, and illumed
Earth by his fortune and his eminence, |
چنین گفت کان کس که پیروز گشت
سر بخت او گیتی افروز گشت |
|
216 |
He ought to smile since good and ill alike
Derive from God.” |
بد و نیک هر دو ز یزدان بود
لب مرد باید که خندان بود |
|
217 |
He then fared toward the Hírmund,
But fearful of mishap. |
وزانجا بیامد سوی هیرمند
همی بود ترسان ز بیم گزند |
|
218 |
As they were wont
They pitched the tent-enclosure while the chiefs
Chose their own camping-ground. |
بر آیین ببستند پرده‌سرای
بزرگان لشگر گزیدند جای |
|
219 |
The prince set up
Throne and pavilion; thither fared the favoured. |
شراعی بزد زود و بنهاد تخت
بران تخت بر شد گوِ نیک‌بخت |
|
220 |
Asfandiyár provided wine and minstrels,
And he and Bishútan sat down together, |
می آورد و رامشگران را بخواند
بسی زرّ و گوهر بریشان فشاند |
|
221 |
Rejoicing his own heart with song and filling
His nobles' hearts with bluster. |
به رامش دل خویشتن شاد کرد
دل زاد مردانش آباد کرد |
|
222 |
When old wine
Had made the faces of the warrior-king
And of his lords to blossom like the rose |
چو گل بشکفید از می سالخورد
رخ نامداران و شاه نبرد |
|
223 |
He said thus to his friends: “I have abandoned
The Sháh's injunctions and his way withal. |
به یاران چنین گفت کز رای شاه
نپیچیدم و دور گشتم ز راه |
|
224 |
He said: ‘Get this affair of Rustam's over:
Bate naught of bondage and humiliation.’ |
مرا گفت بر کار رستم بسیچ
ز بند و ز خواری میاسای هیچ |
|
Go to Part 5b
Part 6a Go to
Part 6b |
| |
