|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
AUDIO Part 72 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 26d
Part 27a Go to
Part 27b |
Text & Translation |
|
title 27
|
How Rustam went back to fight Asfandiyár |
من امروز نز بهر جنگ آمدم
لابه و پوزش دوبارهٔ رستم |
1329
|
When dawn brake from the heights, and dark night's
waist |
سپیده همانگه ز کُه بر دمید
میان شب تیره اندر چمید |
1330
|
Arched, Rustam armed himself and much invoked
The Maker. |
بپوشید رستم سلیح نبرد
همی از جهان آفرین یاد کرد |
1331
|
When he reached the famous host,
For war and vengeance on Asfandiyár, |
چو آمد بر لشکر نامدار
که کین جوید از رزم اسفندیار |
1332
|
The hero, good at need, cried in reproach:—
“O lion-heart! how long wilt slumber thus,
For Rustam hath already saddled Rakhsh?
Arouse thee from thy pleasant sleep and close
In fight with Rustam eager for the fray.” |
بدو گفت برخیز ازین خواب خوش
برآویز با رستم کینهکش |
1333
|
Now when Asfandiyár heard Rustam's voice
All earthly weapons seemed of no avail, |
چو بشنید آوازش اسفندیار
سلیح جهان پیش او گشت خوار |
1334
|
And thus he said to Bishútan: “The Lion
Adventureth not against a sorcerer. |
چنین گفت پس با پشوتن که شیر
بپیچد ز چنگال مرد دلیر |
1335 |
I did not think that Rustam would bear home
His coat of mail, his tiger-skin, and casque, |
گمانی نبردم که رستم ز راه
به ایوان کشد ببر و گبر و کلاه |
1336
|
While as for Rakhsh, his mount, its breast was hidden
By arrow-heads! |
همان بارکشْ رخش زیر اندرش ز پیکان نبود ایچ پیدا برش |
1337
|
Now I have heard that Zál,
The devotee of sorcerers, extendeth
E'en to the sun his practices, |
شنیدم که دستان جادوپرست
به هنگامْ یازد به خورشید دست |
1338
|
surpasseth
All warlocks in his wrath, and sorteth not
With wisdom.” |
چو خشم آرد از جادوان بگذرد
برابر نکردم پس این با خرد |
1339
|
Bishútan replied in tears:—
“Be care and wrath thy foe's. |
پشوتن بدو گفت پر آب چشم
که بر دشمنت باد تیمار و خشم |
1340 |
What hath come o'er
thee
That thou art wan to-day? Thou must have passed
A sleepless night! |
چه بودت که امروز پژمردهای
همانا به شب خواب نشمردهای |
1341 |
What in the world can ail
These heroes that they must increase such toils? |
میان جهان این دو یل را چه بود
که چندین همی رنج باید فزود |
1342 |
Whose fortune hath gone halt I know not I
In that it ever bringeth feud on feud!” |
بدانم که بخت تو شد کندرو
که کین آورد هر زمان نوبه نو |
1343 |
Asfandiyár, the hero, donned his mail,
Advanced toward famous Rustam and, |
بپوشید جوشن یل اسفندیار
بیامد بر رستم نامدار |
1344 |
on seeing
His face, exclaimed: “Now may thine honour perish! |
خروشید چون روی رستم بدید
که نام تو باد از جهان ناپدید |
1345 |
Perchance thou hast forgot, thou Sigzian!
Thy foeman's bow and breast? |
فراموش کردی تو سگزی مگر
کمان و بر مرد پرخاشخر |
1346 |
Thou hast been healed
By Zál's enchantments; otherwise the charnel
Had sought for thine embrace. |
ز نیرنگ زالی بدین سان درست
وگرنه که پایت همی گور جست |
1347
|
But thou hast gone,
Hast used unholy arts, and hastenest thus
To fight with me. Today will I so maul thee
That Zál shall see thee living never more.” |
بکوبمت زین گونه امروز یال
کزین پس نبیند تو را زنده زال |
1348
|
“O Lion never satiate of fight!”
Said Rustam, |
چنین گفت رستم به اسفندیار
که ای سیر ناگشته از کارزار |
Go to Part 26d
Part 27a Go to
Part 27b |
|