1  2a 2b 2c  3a  3b  4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c
This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards
  The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار
AUDIO Part 5 All Learn the VOCABULARY for this poem!

Go to Part 2c     Part 3a     Go to Part 3b

Text & Translation  
title 3 How Asfandiyár demanded the Kingdom from his Father پر از رنج پویان ز بهر کیم؟
برشمردن اسفندیار خدمات خود را
75 When night had gathered up its reins and gone,
And when the dawn had raised its shining spear,
چو بگذشت شب گرد کرده عنان
برآورد خورشید رخشان سنان
76 The Sháh sat down upon the throne of gold,
And glorious Asfandiyár approached.
نشست از بر تخت زر شهریار
بشد پیش او فرّخ اسفندیار
77 He stood before the presence of his sire
In deep concern, slave-like with folded arms,
همی بود پیشش پرستارفش
پراندیشه و دست کرده به کش
78 And when the throng of warriors and nobles
Had gathered round the Sháh,
چو در پیش او انجمن شد سپاه
ز ناموران و ز گردان شاه
79 and when the archmages
Were ranged in line before his throne, and when
The captains of the host stood ranked before him,
همه موبدان پیش او بر رده
ز اسپهبدان پیش او صف زده
80 Asfandiyár, the elephantine chief,
Began to vent his grievances, and said:—
پس اسفندیار آن یل پیلتن
برآورد از درد آنگه سخن
81 ‘O Sháh! live evermore. Upon the earth
The Grace of God is thine.
بدو گفت شاها انوشه بدی
توی بر زمین فرّهِ ایزدی
82 Through thee are love
And justice manifest, and crown and throne
Adorned.
سر داد و مهر از تو پیدا شده‌ست
همان تاج و تخت از تو زیبا شدست
83 A slave am I to thee, my sire!
And run to do thy will.
تو شاهی پدر من تو را بنده‌ام
همیشه به رای تو پوینده‌ام
84 Thou knowest how
Arjásp came hither for religion's sake
With cavaliers from Chín,
تو دانی که ارجاسب از بهر دین
بیامد چنان با سواران چین
85 while I had sworn
A mighty oath e'en as God prompted me:—
بخوردم من آن سخت سوگندها
بپذرفتم آن ایزدی پندها
86 ‘Whoever shall make wreckage of the Faith,
And give his heart to idol-worshipping,
که هرکس که آرد به دین در شکست
دلش تاب گیرد شود بت‌پرست
87 Him will I smite asunder and fear none.’ میانش به خنجر کنم به دو نیم
نباشد مرا از کسی ترس و بیم
88 So when Arjásp came forth to war I shrank not
From fighting that fierce Leopard;
وزان پس که ارجاسب آمد به جنگ
نه بر گشتم از جنگ دشتی پلنگ
89 yet didst thou
Disgrace me at the instance of Gurazm,
When quaffing royally upon a feast-day,
مرا خوار کردی به گفت گرزم
که جام خورش خواستی روز بزم
90 Didst put my body into heavy bonds,
And blacksmiths riveted my chains and fetters;
ببستی تن من به بند گران
ستون‌ها و مسمار آهنگران
91 Didst send me to the hold of Gumbadán,
And give me up to strangers in contempt.
سوی گنبدان دژ فرستادیم
ز خواری به بدکارگان دادیم
92 On quitting Balkh thou wentest to Zábul,
Regarding warfare merely as a feast,
به زاول شدی بلخ بگذاشتی
همه رزم را بزم پنداشتی
93 And though consigning Sháh Luhrásp to death
Beheldest not the falchion of Arjásp.
بدیدی همی تیغ ارجاسب را
فگندی به خون پیرْ لهراسب را
94 Jámásp, when he arrived, saw me in bonds,
And scathed thereby,
چو جاماسب آمد مرا بسته دید
وزان بستگی‌ها تنم خسته دید

Go to Part 2c     Part 3a     Go to Part 3b