Wilt leave the plain and come to mine abode,
Wilt for a season be my joyous guest,
ز دشت اندر آیی سوی خان من
بوی شاد یک چند مهمان من
826
I will accomplish all that I have said,
And set before thee wisdom as a guide.
سخن هرچه گفتم بجای آورم
خرد پیش تو رهنمای آورم
827
Pause for a while and strive not after ill;
Show courage and regain thy common sense.”
بیاسای چندی و با بد مکوش سوی مردمی یاز و باز آر هوش
828
Asfandiyár, the hero, thus rejoined:—
“Sow not a seed that ne'er will grow.
چنین گفت با او یل اسفندیار
که تخمی که هرگز نروید مکار
829
Tomorrow
Thou shalt behold the accomplishment of heroes
What time I gird my girdle for the fray.
تو فردا ببینی ز مردان هنر
چو من تاختن را ببندم کمر
830
Moreover do not glorify thyself;
Go home and fit thee for tomorrow's work.
تن خویش را نیز مستای هیچ
به ایوان شو و کار فردا بسیچ
831
Thou shalt perceive that in the ranks of war
I am the same as in my revelry.
ببینی که من در صف کارزار
چنانم چو با باده و میگسار
832
Submit to fetters at the Sháh's command
What time we quit Zábul and seek Írán,
And come before the monarch of the brave.”
چو از شهر زاول به ایران شوم
به نزدیک شاه و دلیران شوم
833
Attack me not upon the battlefield;
Hear mine advice; go not about to fight.
Thou shalt see prowess greater than my words;
Let it not prove a cause of grief to me.
Accept of all the counsel that I give:
هنر بیش بینی ز گفتار من
مجوی اندرین کار تیمار من
834
Then grief made Rustam ponder, and the world
Was like a wood before his eyes.
دل رستم از غم پراندیشه شد
جهان پیش او چون یکی بیشه شد
835
He thought:—
“For me to give my hands up to his bonds,
Or rise up in my might and injure him,
که گر من دهم دست بند ورا
وگر سر فرازم گزند ورا
836
Are courses both inglorious and bad,
Both novel and ill precedents.
دو کار است هر دو به نفرین و بد
گزاینده رسمی نو آیین و بد
837
Moreover,
My name will suffer from his bonds while I
By slaying him shall end but ill myself,
هم از بند او بد شود نام من
بد آید ز گشتاسب انجام من
838
And all that tell the tale throughout the world
Will never let my blame grow obsolete,
به گِرد جهان هرکه راند سخن نکوهیدن من نگردد کهن
839
Thus saying: ‘Rustam 'scaped not from a youth
Who went forth to Zábul and bound his hands.’
که رستم ز دست جوانی بخست
به زاول شد و دست او را ببست
840
Then all my fame will turn to infamy,
I shall be smirched and be in evil odour;
همان نام من بازگردد به ننگ نماند ز من در جهان بوی و رنگ
841
While if he shall be slain upon the field
My face will pale in presence of all kings,
وگر کشته آید به دشت نبرد شود نزد شاهان مرا رویْ زرد
842
And men will say: ‘He slew the youthful prince
For speaking harshly.’
که او شهریاری جوان را بکشت
بدان کو سخن گفت با او درشت
843
I shall be accursed,
When I am dead, and called ‘old infidel.’
برین بر پس از مرگ نفرین بود
همان نام من نیز بی‌دین بود
844
Again, if I shall perish by his hand
Zábulistán will lose both hue and scent,
وگر من شوم کشته بر دست اوی نماند به زاولستان رنگ و بوی
