|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 79 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 28d
Part 29a Go to
Part 29b |
|
Text & Translation |
|
|
title 29
|
How Asfandiyár told his last Wishes to Rustam |
مگر بشنوی پند و اندرز من
وصیت اسفندیار |
|
1460 |
Then thus to Rustam spake Asfandiyár:—
“My time is at an end. |
چنین گفت با رستم اسفندیار
که اکنون سرآمد مرا روزگار |
|
1461
|
Avoid me not,
Arise and come to me, since all our schemes
Are changed, |
تو اکنون مپرهیز و خیز ایدر آی
که ما را دگرگونه‌تر گشت رای |
|
1462
|
that thou mayst hear my last requests |
مگر بشنوی پند و اندرز من
بدانی سر مایه و ارز من |
|
1463
|
Upon my son's behalf—my chiefest Pearl.
Use all thine efforts to establish him,
Endowing him with greatness as his guide.” |
بکوشی و آن را به جای آوری
بزرگی برین رهنمای آوری |
|
1464
|
The matchless Rustam hearkened to his words,
Dismounted, wailing, and approached on foot. |
تهمتن به گفتار او داد گوش
پیاده بیامد برش با خروش |
|
1465
|
He poured down tears of blood for very shame,
And muttered to himself lugubriously. |
همی ریخت از دیدگان آب گرم
همی مویه کردش به آوای نرم |
|
1466
|
When Zál gat tidings of that battlefield
He set forth from his palace, like the wind. |
چو دستان خبر یافت از رزمگاه
ز ایوان چو باد اندر آمد به راه |
|
1467
|
|
ز خانه بیامد به دشت نبرد
دو دیده پر از آب و دل پر ز درد |
|
1468
|
Zawára too and Farámarz went forth,
Like madmen, to the indicated spot. |
زواره فرامرز چو بیهشان
برفتند چندی ز گردنکشان |
|
1469 |
A wail ascended from that scene of strife:—
“The faces of the sun and moon are darkened.” |
خروشی برآمد ز آوردگاه
که تاریک شد روی خورشید و ماه |
|
1470 |
Zál spake to Rustam, saying: “O my son!
I weep for thee betimes in pain of heart, |
به رستم چنین گفت زال ای پسر
تو را بیش گریم به درد جگر |
|
1471 |
For I have heard from readers of the stars,
From archimages, and the men of lore:— |
که ایدون شنیدم ز دانای چین
ز اخترشناسان ایران زمین |
|
1472 |
‘The slayer of Asfandiyár shall be
The prey of fortune, |
که هرکس که او خون اسفندیار
بریزد سرآید برو روزگار |
|
1473 |
while he liveth see
Both pain and stress, and pass to misery:’” |
بدین گیتیش شوربختی بود
وگر بگذرد رنج و سختی بود |
|
1474 |
Thus spake Asfandiyár to Rustam, saying:—
“Thou art not author of mine evil fortune. |
چنین گفت با رستم اسفندیار
که از تو ندیدم بدِ روزگار |
|
1475 |
This was my fate; what was to be hath been;
None knoweth the secrets of yon azure vault. |
زمانه چنین بود و بود آنچه بود
سخن هرچه گویم بباید شنود |
|
1476 |
Not Rustam or Símurgh or bow and arrow
Have robbed my body of its life in battle, |
ز گشتاسب دیدم بدِ بدگمان
نه رستم نه سیمرغ و تیر و کمان |
|
1477
|
For that hath been the doing of Gushtásp,
And little blessing hath my soul for him.
He said to me: ‘Go and burn up Sístán;
From this time forth I would have no Nímrúz.’ |
مرا گفت رو سیستان را بسوز
نخواهم کزین پس بود نیمروز |
|
1478 |
He laboured that the army, crown, and treasure
Should stay with him, and I abide in toil; |
بکوشید تا لشکر و تاج و گنج
بدو مانَد و من بمانم به رنج |
|
1479 |
And now do thou with loving heart receive
From me the charge of this my noble son,
Bahman, wise, watchful, and my minister, |
کنون بهمن این نامور پور من
خردمند و بیدار دستور من |
|
Go to Part 28d
Part 29a Go to
Part 29b |
| |
