1 2a 2b 2c 3a 3b 4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c
This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards
  The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار
AUDIO Part 85 All Learn the VOCABULARY for this poem!

Go to Part 30b     Part 30c     Go to Part 30d

Text & Translation  
1576 Coming to the throne
He kissed it not, nor did the Sháh obeisance,
خروشید و دیدش نبُردش نماز
بیامد به نزدیک تختش فراز
1577 But cried: “O chief of chiefs! the sign hath come
Of thine undoing.
به آواز گفت ای سر سرکشان
ز برگشتن بختت آمد نشان
1578 Herein thou hast done ill
To thine own self by robbing kings of breath.
تو زین با تن خویش بد کرده‌ای
دم از شهر ایران برآورده‌ای
1579 Both Grace and wisdom have abandoned thee,
And thou wilt suffer chastisement divine.
ز تو دور شد فرّه و بخردی
بیابی تو بادافرهِ ایزدی
1580 Thy main support is shattered, famous Sháh!
And henceforth thou wilt grasp but wind alone.
شکسته شد این نامور پشت تو
کزین پس بود باد در مشت تو
1581 To keep thy throne thou giv'st thy son to slaughter,
And may thine eye behold not crown and fortune.
پسر را به خون دادی از بهر تخت
که مه تخت بیناد چشمت مه بخت
1582 The world is full of foes and evil men,
Thy crown will not endure eternally,
جهانی پر از دشمن و پر بدان
نماند به تو تاج تا جاودان
1583 Abuse will be thy portion in this world,
And inquisition at the Judgment Day.”
بدین گیتیت در نکوهش بود
به روز شمارت پژوهش بود
1584 This said, he turned his face toward Jámásp,
And cried: “O impious wretch and ill of rede!
بگفت این و رخ سوی جاماسب کرد
که ای شوم بدکیش و بدزاد مرد
1585 Thou never speakest aught but lying words,
And thou hast made thy fame by knavery.
ز گیتی ندانی سخن جز دروغ
به کژّی گرفتی ز هرکس فروغ
1586 Thou art the cause of feud between the Kaians,
And settest them the one against the other.
میان کیان دشمنی افگنی
همی این بدان آن بدین برزنی
1587 Thou canst not teach them aught but wickedness,
To break away from good and take to ill.
ندانی همی جز بد آموختن
گسستن ز نیکی بدی توختن
1588 In this world thou hast sown one seed, and thou
Wilt reap the fruits in public and in private.
یکی کِشت کردی تو اندر جهان
که آن بدْرَوی آشکار و نهان
1589 A magnate hath been slaughtered through thy words:
Thou saidst: ‘The lifetime of the great is over.’
بزرگی به گفتار تو کشته شد
که روز بزرگان همه گشته شد
1590 Thou didst instruct the Sháh in evil ways,
Old ill-adviser and malevolent!
تو آموختی شاه را راه کژ
ایا پیر بی‌راه و کوتاه و کژ
1591 Thou saidst: ‘Asfandiyár the hero's life
Is lying in the grasp of famous Rustam.’”
تو گفتی که هوش یل اسفندیار
بود بر کف رستم نامدار
1592 This said, he loosed his tongue and weeping told
The counsel and last wishes of the dead,
بگفت این و گویا زبان برگشاد
همه پند و اندرز او کرد یاد
1593 And told too how the prince had given Bahman
To Rustam's keeping.
هم اندرز بهمن به رستم بگفت
برآورد رازی که بود از نهفت
1594 Bishútan told all.
The Sháh, on hearing those last words, repented
About the matter of Asfandiyár.
چو بشنید اندرز او شهریار
پشیمان شد از کار اسفندیار
1595   پشوتن بگفت آنچه بودش نهان
به آواز با شهریار جهان

Go to Part 30b     Part 30c     Go to Part 30d