|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 83 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 29d
Part 30a Go to
Part 30b |
|
Text & Translation |
|
|
title 30
|
How Bishútan bare the Coffin of Asfandiyár to Gushtásp |
نه سیمرغ کشتش، نه رستم، نه زال
در دربار گشتاسپ |
|
1536
|
Then Rustam made a goodly iron coffin;
He draped the outside with brocade of Chín, |
یکی نغز تابوت کرد آهنین
بگسترد فرشی ز دیبای چین |
|
1537
|
And smeared with pitch the inside, sprinkling it
With musk and spicery. |
بیندود یک روی آهن به قیر
پراگند بر قیر مشک و عبیر |
|
1538
|
He made withal
The winding-sheet of gold-inwoven brocade,
While all that noble company lamented. |
ز دیبای زربفت کردش کفن
خروشان برو نامدار انجمن |
|
1539
|
When he had shrouded that resplendent form,
And crowned it with a turquoise coronet, |
از آن پس بپوشید روشن برش
ز پیروزه بر سر نهاد افسرش |
|
1540
|
They sealed the narrow coffin and the Tree
So fruitful and so royal was no more. |
سر تنگ تابوت کردند سخت
شد آن بارور خسروانی درخت |
|
1541
|
Then Rustam chose him forty camels, each
Clad in a housing of brocade of Chín. |
چل اشتر بیاورد رستم گزین
ز بالا فرو هشته دیبای چین |
|
1542
|
One of the camels bore the prince's coffin
With camels right and left, |
دو اشتر بدی زیر تابوت شاه
چپ و راست پیش و پس اندر سپاه |
|
1543
|
and guards behind
With hair and faces rent. One theme alone
Possessed their tongues and souls—Asfandiyár. |
همه خسته روی و همه کنده موی
زبان شاه گوی و روان شاه‌جوی |
|
1544
|
Before the cavalcade went Bishútan.
Asfandiyár's black charger had been docked, |
بریده بُش و دم اسب سیاه
پشوتن همی برد پیش سپاه |
|
1545
|
Both mane and tail, its saddle was reversed,
And from it there were hung his battle-mace, |
برو بر نهاده نگونسار زین
ز زین اندرآویخته گرز کین |
|
1546
|
His famous helm withal, surtout and quiver
And head-piece. |
همان نامور خود و خَفتان اوی
همان جَوله و مغفر جنگجوی |
|
1547
|
They set forward, but Bahman
Stayed at Zábul and wept with tears of blood. |
سپه رفت و بهمن به زابل بماند
به مژگان همی خون دل برفشاند |
|
1548
|
Him matchless Rustam carried to the palace,
And tendered as his life. |
تهمتن ببردش به ایوان خویش
همی پرورانید چون جان خویش |
|
1549
|
News reached Gushtásp:—
“The famous prince's head hath been o'erthrown!” |
به گشتاسب آگاهی آمد ز راه
نگون شد سر نامبُردار شاه |
|
1550
|
He rent his robes, his crowned head came to dust, |
همی جامه را چاک زد بر برش
به خاک اندر آمد سر و افسرش |
|
1551 |
A bitter wail rose from Írán, the world
Rang with Asfandiyár. |
خروشی برآمد ز ایوان به زار
جهان شد پر از نام اسفندیار |
|
1552 |
Throughout the realm,
Where'er the tidings came, the nobles doffed
Their crowns. |
به ایران ز هر سو که رفت آگهی
بینداخت هرکس کلاه مهی |
|
1553
|
Gushtásp exclaimed: “O pure of Faith!
Time and the earth will not behold thy like, |
همی گفت گشتاسب کای پاک دین
که چون تو نبیند زمان و زمین |
|
1554
|
For ever since the days of Minúchihr
There hath not come a chief resembling thee |
پس از روزگار منوچهر باز
نیامد چو تو نیز گردن‌فراز |
|
1555
|
Who fouled the sword and fulled the Faith, and kept
The world on its foundations.” |
بیالود تیغ و بپالود کیش
مهان را همی داشت بر جای خویش |
|
Go to Part 29d
Part 30a Go to
Part 30b |
| |
