|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
AUDIO Part 71 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 26c
Part 26d Go to
Part 27a |
Text & Translation |
|
1305
|
|
برفتند و ما را سپردند جای
جهان را چنین است آیین و رای |
1306
|
And, mounting, fared until he reached the sea, And saw the air
all dark with the Símurgh. |
همی راند تا پیش دریا رسید
ز سیمرغ روی هوا تیره دید |
1307
|
When Rustam had arrived beside the waters
That noble bird descended, and he saw, |
چو آمد به نزدیک دریا فراز
فرود آمد آن مرغ گردنفراز |
1308
|
Sprung from the soil and with its head in air,
A tamarisk, and on it perched that fowl
Imperious. She showed him a dry path,
The scent of musk exhaling from her breath, |
به رستم نمود آن زمان راه خشک
همی آمد از باد او بوی مشک |
1309
|
Then bidding him come near to her she stroked
The feathers of her wing upon his head. |
بمالید بر ترکش پر خویش
بفرمود تا رستم آمدش پیش |
1310
|
|
گزی دید بر خاک سر بر هوا
نشست از برش مرغ فرمانروا |
1311
|
“Choose out the straightest, longest, slenderest bough,” |
بدو گفت شاخی گزین راستتر
سرش برترین و تنش کاستتر |
1312 |
She said to him, “because this tamarisk
Is fatal to Asfandiyár;
so hold not
This wood of small account. |
بدان گز بود هوش اسفندیار
تو این چوب را خوار مایه مدار |
1313
|
so hold not
This wood of small account. Let it be straightened
Before the fire, choose good, old arrow-heads, |
بر آتش مرین چوب را راست کن
نگه کن یکی نغزْ پیکان کهن |
1314 |
And fit it with three feathers and two points.
Now have I shown thee how to work him woe.” |
بنهْ پرّ و پیکان و برو بر نشان
نمودم ترا از گزندش نشان |
1315
|
When Rustam had cut off the branch he went
Back from the sea toward his hall and hold |
چو ببرید رستم تن شاخ گز
بیامد ز دریا به ایوان و رز |
1316
|
With the Símurgh still acting as his guide,
And, as she kept above his head, |
بر آن کار سیمرغ بد رهنمای
همی بود بر تارک او به پای |
1317 |
she said:—
“Now when Asfandiyár shall seek to fight thee |
بدو گفت اکنون چو اسفندیار
بیاید بجوید ز تو کارزار |
1318
|
Petition him, ask him to do thee right,
And knock not at the door of loss. |
تو خواهش کن و لابه و راستی
مکوب ایچ گونه درِ کاستی |
1319 |
Perchance
Soft words may turn him, and he may recall
Old times, |
مگر بازگردد به شیرین سخن به یاد آیدش روزگار کهن |
1320
|
for thou hast lived so long in toil
And hardship for the great. |
که تو چند گه بودی اندر جهان
به رنج و به سختی ز بهر مهان |
1321 |
If he reject
All that thou canst advance, and if he treat thee
As one of little worth, |
چو پوزش کنی چند نپذیردت
همی از فرومایگان گیردت |
1322
|
string up thy bow,
And set thereon this shaft of tamarisk,
This fosterling of bane. |
بزه کن کمان را و این چوب گز
بدین گونه پرورده در آب رز |
1323
|
Aim at his eyes,
Straight, with both hands as one that worshippeth
The tamarisk, |
ابَر چشم او راست کن هر دو دست
چنان چون بود مردم گزپرست |
1324 |
and Destiny will bear
The arrow thither straight. He will be blinded,
And fortune rage at him.” |
زمانه برد راست آن را به چشم
بدانگه که باشد دلت پر ز خشم |
1325
|
Then the Símurgh,
Embracing Zál as woof embraceth warp |
تن زال را مرغ پدرود کرد
ازو تار وز خویشتن پود کرد |
1326
|
In bidding him farewell, took flight content,
While Rustam, when he saw her in the air, |
از آنجایگه نیکدل برپرید
چو اندر هوا رستم او را بدید |
1327
|
Took order to prepare a goodly fire,
And straightened out thereby the tamarisk wood. |
یکی آتش چوب پرتاب کرد
دلش را بر آن رزم شاداب کرد |
1328
|
He fitted arrow-heads upon the shaft,
And fixed the feathers to the finished haft. |
یکی تیز پیکان بدو در نشاند
چپ و راست پرها بروبر نشاند |
Go to Part 26c
Part 26d Go to
Part 27a |
|