|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 29 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 11a
Part 12b Go to
Part 12c |
|
Text & Translation |
|
|
499
|
“Thank God, O chief of paladins! that I
Behold thee glad and bright of mind. |
که یزدان سپاس ای جهان پهلوان
که دیدم تو را شاد و روشن‌روان |
|
500
|
'Tis well
That we should praise thee and that this world's heroes
Should be as dust before thee. |
سزاوار باشد ستودن تو را
یلان جهان خاک بودن تو را |
|
501
|
He is blest
That hath a son like thee, for he beholdeth
A fruitful Branch, |
خنک آن که چون تو پسر باشدش
یکی شاخ بیند که بر باشدش |
|
502
|
and blest is he that hath
A stay like thee, for he will be unscathed
By evil fortune! |
خنک آن که او را بود چون تو پشت
بود ایمن از روزگار درشت |
|
503
|
|
خنک زال کش بگذرد روزگار
به گیتی بماند تو را یادگار |
|
504
|
When I looked on thee
I called to mind that leader of the host,
That cavalier and Lion—Zarír.” |
بدیدم تو را یادم آمد زریر
سپهدار اسب‌افگن و نرّه شیر |
|
505
|
Then Rustam:—
“Thou paladin and world-lord shrewd and ardent! |
بدو گفت رستم که ای پهلوان
جهاندار و بیدار و روشن‌روان |
|
506
|
I have one wish, O prince! a wish which granted
Would make me well content, |
یکی آرزو دارم از شهریار
که باشم بر آن آرزو کامگار |
|
507
|
and 'tis that thou
Shalt visit me in state and make my soul
Bright at the sight of thee. |
خُرامان بیایی سوی خان من
به دیدار روشن کنی جام من |
|
508
|
Though there be naught
Worth thine acceptance we will do our best.” |
سزای تو گر نیست چیزی که هست
بکوشیم و با آن بساییم دست |
|
509
|
Asfandiyár replied: “Thou memory
Of this world's heroes! |
چنین پاسخ آوردش اسفندیار
که ای از یلان جهان یادگار |
|
510
|
he that hath a name
Like thine will prove a joyance to Írán |
هر آن کس کجا چون تو باشد بنام
همه شهر ایران بدو شادکام |
|
511
|
As one whose counsel must not be transgressed,
His land and home not slighted. |
نشاید گذر کردن از رای تو
گذشت از بر و بوم وز جای تو |
|
512
|
Ne'ertheless,
I may not swerve in public or in private |
ولیکن ز فرمان شاه جهان
نپیچم روان آشکار و نهان |
|
513
|
From what the Sháh commanded, and he did not
Instruct me to abide within Zábul, |
به زابل نفرمود ما را درنگ
نه با نامداران این بوم جنگ |
|
514
|
Or with the nobles of that warlike land.
Act so that thou mayst take of fortune's fruit; |
تو آن کن که بر یابی از روزگار
بر آن رو که فرمان دهد شهریار |
|
515
|
Go thou the way the monarch biddeth thee.
Delay not thou to put thy feet in fetters;
Those of the king of kings are no disgrace, |
تو خود بند بر پای نِه بی‌درنگ
نباشد ز بندِ شهنشاهْ ننگ |
|
516
|
And when I bear thee bound before the Sháh
The evil will recoil on him. |
تو را چون برم بسته نزدیک شاه
سراسر بدو باز گردد گناه |
|
517
|
Meanwhile
Thy bondage will have hurt me to the soul,
I shall have waited on thee like a slave. |
وزین بستگی من جگر خسته‌ام
به پیش تو اندر کمر بسته‌ام |
|
518
|
I will not leave thee in thy bonds till night;*
No harm at all shall come upon thy life. |
نمانم که تا شب بمانی به بند
وگر بر تو آید ز چیزی گزند |
|
Go to Part 11a
Part 12b Go to
Part 12c |
| |
