|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 55 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 21b
Part 21c Go to
Part 22a |
|
Text & Translation |
|
|
988
|
Tomorrow, if he is resolved to fight,
Have not thy heart in pain about his life, |
گر ایدون که فردا کند کارزار
دل از جان او هیچ رنجه مدار |
|
989
|
Because I will not grasp my trenchant sword,
But with my lasso take his noble head; |
نپیچم به آورد با او عنان
نه گوپال بیند نه زخم سنان |
|
990
|
I will not wheel about upon the field;
He shall not feel my sparth or spear-thrust; |
نبندم به آوردگاه راه اوی
بنیرو نگیرم کمرگاه اوی |
|
991
|
I
Will cut off his retreat, clutch him amain
About the waist, and hug him from the saddle,
Bestow on him the kingship of Gushtásp, |
ز باره به آغوش بردارمش
به شاهی ز گشتاسب بگذارمش |
|
992 |
Will bring and set him on our splendid throne,
And afterward fling wide the treasury's door. |
بیارم نشانم برِ تخت ناز
از آن پس گشایم در گنج باز |
|
993
|
When he hath been my guest three days and when,
Upon the fourth, the Lustre of the world |
چو مهمان من بوده باشد سه روز
چهارم چو از چرخْ گیتی فروز |
|
994
|
Hath doffed the robe of lapis lazuli,
And when the Cup of Topaz showeth, |
بیندازد آن چادر لاژورد
پدید آید از جام یاقوت زرد |
|
995 |
In company with him will I regird
My self, set face toward Gushtásp, |
سبک باز با او ببندم کمر
وز ایدر نهم سوی گشتاسب سر |
|
996
|
The prince upon the famous ivory throne,
Will crown him with the heart-delighting crown, |
نشانمش بر نامور تخت عاج
نهم بر سرش بر دل‌افروز تاج |
|
997 |
Gird mine own loins before him as a slave,
And only seek to carry out his will. |
ببندم کمر پیش او بنده‌وار
نجویم جدایی ز اسفندیار |
|
998 |
Thou knowest, thou rememberest my brave deeds
Performed before the throne of Kai Kubád, |
تو دانی که من پیش تخت قباد
چه کردم به مردی تو داری به یاد |
|
999 |
Yet now thou biddest me to skulk away,
Or yield me unto bonds if I am bidden!” |
بخندید از گفت او زال زر
زمانی بجنبید ز اندیشه سر |
|
1000
|
Zál smiled to hear the words that Rustam spake,
And shook his head awhile in meditation,
Then answered Rustam, saying: “O my son!
These words of thine have neither head nor tail, |
بدو گفت زال ای پسر این سخن
مگوی و جدا کن سرش را ز بن |
|
1001
|
And only lunatics on hearing thee
Could give assent to thy distempered speech. |
که دیوانگان این سخن بشنوند
بدین خام گفتار تو نگروند |
|
1002 |
Thou art Kubád when seated on a mountain
In dudgeon, lacking throne, crown, wealth, and treasure. |
قبادی به جایی نشسته دژم
نه تخت و کلاه و نه گنج و درم |
|
1003
|
Oppose not then the Sháh, a chief and one
With rede and ancient treasures, |
تو با شاه ایران برابر مکن
سپهدار با رای و گنج کهن |
|
1004 |
or one like
Asfandiyár, whose name Faghfúr of Chín
Inscribeth on his signet. |
چو اسفندیاری که فعفور چین
نویسد همی نام او بر نگین |
|
1005
|
‘I will take,’
Thou sayest, ‘from the saddle to my breast
Asfandiyár and bring him to Zál's palace’! |
تو گویی که از باره بردارمش
به بر بر سوی خان زال آرمش |
|
1006
|
No man advanced in years should speak like that;
Haunt not the portal of thine evil star. |
نگوید چنین مردم سالخورد
به گِرد در ناسپاسی مگرد |
|
1007 |
Now have I told thee what my counsel is,
As thou dost know, O leader of the people!”
He spake, stooped to the earth, praised the Almighty, |
بگفت این و بنهاد سر بر زمین
همی خواند بر کردگار آفرین |
|
1008
|
And said: “Thou Judge supreme! avert from us
The ills of fortune!” |
همی گفت کای داور کردگار
بگردان تو از ما بد روزگار |
|
1009 |
Thus he made request
Until the sun rose o'er the mountain-crest. |
برین گونه تا خور برآمد ز کوه
نیامد زبانش ز گفتن ستوه |
|
Go to Part 22a
Part 22b Go to
Part 22c |
| |
