|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 56 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 21c
Part 22a Go to
Part 22b |
|
Text & Translation |
|
|
title 22
|
How Rustam fought with Asfandiyár |
تهمتن همی رفت نیزه به دست
نخستین نبرد رستم و اسفندیار |
|
1010
|
When day came Rustam donned his coat of mail
With his protecting tiger-skin withal, |
چو شد روز رستم بپوشید گبر
نگهبان تن کرد بر گبر ببر |
|
1011
|
He tied his lasso to the saddle-straps,
He mounted on his elephantine steed, |
کمندی به فتراک زین‌بر ببست
بر آن باره‌ٔ پیل پیکر نشست |
|
1012
|
And, having bidden Zawára come, held talk
At large about the troops, |
بفرمود تا شد زواره برش
فراوان سخن راند از لشکرش |
|
1013 |
and said: “Depart,
Be marshal of the host, and take thy station
On yonder sand-hills.” |
بدو گفت رو لشکر آرای باش
بر کوهه‌ٔ ریگ بر پای باش |
|
1014
|
So Zawára went,
And mustered all the troops on the parade
To lead them to the field. |
بیامد زواره سپه گِرد کرد
به میدان کار و به دشت نبرد |
|
1015
|
When matchless Rustam
Came from his palace, spear in hand, they all
Blessed him, |
تهمتن همی رفت نیزه به دست
چو بیرون شد از جایگاه نشست |
|
1016
|
and said: “May charger, sparth, and saddle
Ne'er lack thee.” |
سپاهش برو خواندند آفرین
که بی‌تو مباد اسب و گوپال و زین |
|
1017 |
Rustam followed by Zawára,
His second in the state, |
همی رفت رستم زواره پسش
کجا بود در پادشاهی کسش |
|
1018
|
went to the Hírmund:
The soldiers vaunted but his soul was sad. |
بیامد چنان تا لب هیرمند
همه دل پر از باد و لب پر ز پند |
|
1019
|
His brother and the troops both halted there,
But he advanced toward the Íránian host, |
سپه با برادر هم آنجا بماند
سوی لشکر شاه ایران براند |
|
1020 |
First saying to Zawára privily:—
“E'en at this present I would stay from battle |
چنین گفت پس با زواره به راز
که مردی است این بدرگ دیوساز |
|
1021 |
The hands of that beguiling reprobate,
And make a pathway for his soul to light,
But still I fear that we shall come to blows,
And after that I know not what will be. |
بترسم که با او نیارم زدن
ندانم کزین پس چه شاید بدن |
|
1022 |
Remain thou here and keep the troops in hand;
I go to see what fortune will bring forth. |
تو اکنون سپه را هم ایدر بدار
شوم تا چه پیش آورد روزگار |
|
1023 |
If I shall find him wroth then by that token
I shall not call chiefs from Zábulistán, |
اگر تند یابمش هم زان نشان
نخواهم ز زابلستان سرکشان |
|
1024 |
But shall engage with him in single combat;
I would not have one of the army injured. |
به تنها تن خویش جویم نبرد
ز لشکر نخواهم کسی رنجه کرد |
|
1025 |
Victorious fortune always favoureth
The man whose heart is on the side of justice.” |
کسی باشد از بختْ پیروز و شاد
که باشد همیشه دلش پر ز داد |
|
1026 |
He passed the river, mounted on a height,
And marvelled at the process of the world; |
گذشت از لب رود و بالا گرفت
همی ماند از کار گیتی شگفت |
|
1027 |
He called and said: “O brave Asfandiyár!
Thine opposite hath come; prepare thyself.” |
خروشید کای فرّخ اسفندیار
هماوردت آمد برآرای کار |
|
1028 |
Asfandiyár, when he had heard the words
Which that old, battle-seeking Lion spake, |
چو بشنید اسفندیار این سخن
از آن شیر پرخاشجوی کهن |
|
1029
|
Laughed and replied: “Behold I made me ready
Or ever I arose from sleep.” |
بخندید و گفت اینک آراستم
بدانگه که از خواب برخاستم |
|
1030
|
|
برین گونه تا خور برآمد ز کوه
نیامد زبانش ز گفتن ستوه |
|
Go to Part 21c
Part 22a Go to
Part 22b |
| |
