1 2a 2b 2c 3a 3b 4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c

This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards

The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار AUDIO Part 42 All Learn the VOCABULARY for this poem! Go to Part 17b     Part 18a     Go to Part 18b Text & Translation   title 18 How Rustam vaunted his Valour نبندد مرا دست، چرخ باند مفاخرهٔ دوّم رستم و اسفندیار در بزم باده‌نوشی 743 Then Rustam spake thus to Asfandiyár:— “My deeds remain as my memorial; چنین گفت رستم به اسفندیار که کردار ماند ز ما یادگار 744 So now in simple justice hear the words Of one whose name is known—an ancient man: کنون داد ده باش و بشنو سخن ازین نامبردارْ مرد کهن 745 If I had gone not to Mázandarán, And borne my massive mace upon my shoulder, اگر من نرفتی به مازندران به گردن برآورده گرز گران 746 Where would have been blind Gív, Gúdarz, and Tús, And our exalted Sháh—that sport of grief? Who would have rescued Kai Káús from bonds, And have restored him to the lofty throne Whereto from heavy chains I carried him— The fortune-favoured darling of Írán? کجا بسته بد گیو و کاوس و طوس شده گوش کر یکسر از بانگ کوس 747 Who had torn out the White Dív's heart and brain? Who had sufficient trust in his own arm? که کندی دل و مغز دیو سپید که دارد به بازوی خویش این امید 748 I cut the heads from off the sorcerers; They saw no bier, no shroud, no burial. سر جادوان را بکندم ز تن ستودان ندیدند و گور و کفن 749   ز بند گران بردمش سوی تخت شد ایران بدو شاد و او نیکبخت 750 Mine only helpers in those fights were Rakhsh, And my sharp sword which meteth out the world. مرا یار در هفتخوان رخش بود همان تیغ تیزم جهان‌بخش بود 751 Then when Káús went to Hámávarán, Where they made fast his feet in heavy fetters, وزان پس که شد سوی هاماوران ببستند پایش به بند گران 752 I took an army of Íránians, Drawn from wherever there were prince and chief, ببردم ز ایرانیان لشکری به جایی که بد مهتری گر سری 753 Slew in the fight that folk's king, and made void Their famous throne. بکشتم به جنگ اندرون شاهشان تهی کردم آن نامور گاهشان 754 The monarch of the world— Káús himself—was captive and his heart Was stricken by anxiety and travail. جهاندارْ کاوس کی بسته بود ز رنج و ز تیمار دل خسته بود 755 Meanwhile Afrásiyáb was in Írán Together with his host and famous chiefs. Then it was I who rescued Kai Káús As well as Tús, Gív, and Gúdarz, and brought them Back to Írán out of Hámávarán, بیاوردم از بند کاوس را همان گیو و گودرز و هم طوس را 756   به ایران بد افراسیاب آن زمان جهان پر ز درد از بد بدگمان 757 Brought all the paladins and men of name. به ایران کشیدم ز هاماوران خود و شاه با لشکری بی‌کران 758 One dark night as I went before the troops In search of fame, not rest, Afrásiyáb شب تیره تنها برفتم ز پیش همه نام جستم نه آرام خویش 759 Discerned my fluttering flag and heard Rakhsh neigh: چو دید آن درفشان درفش مرا به گوش آمدش بانگ رخش مرا 760 Abandoning Írán he made for Chín, And justice and thanksgiving filled the world. بپردخت ایران و شد سوی چین جهان شد پر از داد و پر آفرین 761 Had blood come from the neck of Kai Káús   گر از یال کاوس خون آمدی ز پشتش سیاوخش چون آمدی 762   وزو شاه کیخسرو پاک و راد که لهراسب را تاج بر سر نهاد Go to Part 17b     Part 18a     Go to Part 18b