1 2a 2b 2c 3a 3b 4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c
This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards
  The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار
AUDIO Part 30 All Learn the VOCABULARY for this poem!

Go to Part 12b     Part 12c     Go to Part 12d

Text & Translation  
519 Dost thou suspect foul play, O paladin?
Beyond all doubt the Sháh will do no wrong,
همه از من انگار ای پهلوان
بدی ناید از شاه روشن‌روان
520 And he hath told me: ‘I will give to thee
Mine ivory throne, my treasures, and my crown.’
از آن پس که من تاج بر سر نهم
جهان را به دست تو اندر نهم
521 When I shall set that crown upon my head
I will entrust the whole world to thy hands.
Before the all-just God I do no wrong,
Nor shall I shame in presence of the Sháh.
نه نزدیک دادار باشد گناه
نه شرم آیدم نیز از روی شاه
522 When thou returnest to Zábulistán,
What time the gardens blossom with the rose,
چو تو بازگردی به زابلستان
به هنگام بشکوفه‌ٔ گلستان
523 Thou shalt receive such precious gifts from me
As will adorn thy land.”
ز من نیز یابی بسی خواسته
که گردد بر و بومت آراسته
524 “O noble man!”
Said Rustam, “I have prayed the almighty Judge
بدو گفت رستم که ای نامدار
همی جستم از داور کردگار
525 That I might glad my heart by seeing thee,
But how can I give ear to these thy words?
که خرّم کنم دل به دیدار تو
کنون چون بدیدم من آزار تو
526 We both are men of rank, one old, one young,
Two paladins both wise and vigilant;
دو گردن فرازیم پیر و جوان
خردمند و بیدار دو پهلوان
527 But I am fearful of the evil eye,
And that our heads will wake from pleasant dreams.
بترسم که چشم بد آید همی
سر از خواب خوش برگراید همی
528 The Dív is making way betwixt us two
To warp thy heart by means of crown and throne.
همی یابد اندر میان دیو راه
دلت کژ کند از پی تاج و گاه
529 A thing like this would be a shame to me,
One that would last for ever, that a leader,
یکی ننگ باشد مرا زین سخن
که تا جاودان آن نگردد کهن
530 One high-born and a chieftain such as thou art,
A noble Lion and a mighty man,
که چون تو سپهبد گزیده سری
سرافراز شیری و نام‌آوری
531 Should come not for a while to mine abode,
Or be my guest within these coasts.
نیایی زمانی تو در خان من
نباشی بدین مرز مهمان من
532 If thou
Wilt banish this contention from thy thoughts,
And do thy best to exorcise the Dív,
گر این تیزی از مغز بیرون کنی
بکوشی و بر دیو افسون کنی
533 I will adorn my soul by sight of thee,
And do whate'er thou biddest save these bonds,
ز من هر چه خواهی تو فرمان کنم
به دیدار تو رامش جان کنم
534 For they are utter shame, defeat, and outrage. مگر بند کز بند عاری بود
شکستی بود زشت کاری بود
535 No one shall see me bound while I survive:
My life on that. Enough!”
نبیند مرا زنده با بند کس
که روشن روانم بر این است و بس
536   ز تو پیش بودند کُنداوران
نکردند پایم به بند گران
537 Asfandiyár
Replied: “O memory of this world's heroes!
به پاسخ چنین گفتش اسفندیار
که ای در جهان از گَوان یادگار
538 Thy words are truth, not falsehood, and men gain
No lustre from deceit;
همه راست گفتی نگفتی دروغ
به کژّی نگیرند مردان فروغ

Go to Part 12b     Part 12c     Go to Part 12d