1 2a 2b 2c 3a 3b 4a 4b 4c 5a 5b 6a 6b 7a 7b 7c 7d 8a 8b 9a 9b 9c 10a 10b 10c 11a 11b 12a 12b 12c 12d 13a 13b 14a 14b 14c 15 16a 16b 17a 17b 18a 18b 18c 19a 19b 19c 19d 19e 20a 20b 20c 21a 21b 21c 22a 22b 22c 23a 23b 23c 24a 24b 24c 24d  25a 25b 26a 26b 26c 26d 27a 27b 27c 28a 28b 28c 28d 29a 29b 29c 29d 30a 30b 30c 30d 31a 31b 31c
This page contains a poem with translation, audio recordings & vocabulary flashcards
  The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of Ferdawsi داستان رستم و اسفندیار
AUDIO Part 64 All Learn the VOCABULARY for this poem!

Go to Part 24b     Part 24c     Go to Part 24d

Text & Translation  
1175 Bind all my wounds and call some of my kin— ببندم همه خستگی‌های خویش
بخوانم کسی را که دارم به پیش
1176 Zawára, Farámarz, Zál, and the others
Of name—
زواره فرامرز و دستان سام
کسی را ز خویشان که دارند نام
1177 and now I will perform thy hest,
For loyalty to thee is righteousness.”
بسازم کنون هرچه فرمان توست
همه راستی زیر پیمان توست
1178 Asfandiyár, the brazen-bodied, said:—
“Old, self-willed reprobate!
بدو گفت رویین‌تن اسفندیار
که ای برمنش پیر ناسازگار
1179 thou art a man,
A great and strong one, knowing many shifts,
And charms and counsels.
تو مردی بزرگی و زور آزمای
بسی چاره دانی و نیرنگ و رای
1180 I have marked thy false-ness
All through, and long to see thine overthrow,
بدیدم همه فر و زیب تو را
نخواهم که بینم نشیب تو را
1181 But still I give thee quarter for this night;
Thou shalt go home; but dally not with guile.
به جان امشبی دادمت زینهار
به ایوان رسی کام کژّی مخار
1182 Do as I bid and never bandy words
With me again.”
سخن هرچه پذرفتی آن را بکن
ازین پس مپیمای با من سخن
1183 Then Rustam answered him:—
“I will make shift to charm my wounds away.”
بدو گفت رستم که ایدون کنم
چو بر خستگی‌ها بر افسون کنم
1184 He left the presence of Asfandiyár,
Who watched to see how Rustam would proceed.
چو برگشت از رستم اسفندیار
نگه کرد تا چون رود نامدار
1185 Sore wounded as he was he crossed the river;
Those arrow-wounds enforced him to dispatch.
When he had crossed the river??like a boat
He prayed to God for succour for his body,
چو بگذشت مانند کشتی به رود
همی داد تن را ز یزدان درود
1186 And said: “O Thou, the just and holy Judge!
If I shall perish by these wounds of mine
همی گفت کای داور داد و پاک
گر از خستگی‌ها شوم من هلاک
1187 What noble will avenge me, who take up
My rede, my courage, and my precedents?”
که خواهد ز گردنکشان کین من
که گیرد دل و راه و آیین من
1188 Asfandiyár was gazing after him,
And, having seen him reach the farther bank,
چو اسفندیار از پسش بنگرید
بر آن روی رودش به خشکی بدید
1189 Exclaimed: “They say that he is not a man!
He is a mighty, raging Elephant!”
همی گفت کین را مخوانید مرد
یکی ژنده پیل است با دار و بَرد
1190   گذر کرد پر خستگی‌ها بر آب
از آن زخم پیکان شده پرشتاب
1191 Then added in amaze: “Almighty Judge! شگفتی بمانده بد اسفندیار
همی گفت کای داور کامگار
1192 It was Thy will to make him of this sort,
Who art the Author both of earth and time.”
چنان آفریدی که خود خواستی
زمان و زمین را بیاراستی
1193 He went his way, and from his tent-enclosure
Rose wailings. Bishútan came out lamenting
بدانگه که شد نامور بازَ جای
پشوتن بیامد ز پرده‌سرای
1194 For gallant Núsh Ázar and Mihr-i-Núsh.
 
ز نوش‌آذر گُردْ وز مهر نوش
خروشیدنی بود با درد و جوش

Go to Part 24b     Part 24c     Go to Part 24d