|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 35 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 14a
Part 14b Go to
Part 14c |
|
Text & Translation |
|
|
612
|
valiant horsemen
And fighters like Kámús, the warrior,
Or like the Khán of Chín, whom with coiled lasso |
چو کاموس جنگی چو خاقان چین
سواران جنگی و مردان کین |
|
613
|
Or like the Khán of Chín, whom with coiled lasso
I haled from saddle and bound head and foot. |
که از پشت زینشان به خمّ کمند
ربودم سر و پای کردم به بند |
|
614
|
The warden of the Sháhs am I, the stay
Of brave men everywhere. |
نگه‌دار ایران و توران منم
به هر جای پشت دلیران منم |
|
615
|
Mistake me not
Because I begged a boon, nor deem that thou
Art higher than heaven. |
ازین خواهش من مشو بدگمان
مدان خویشتن برتر از آسمان |
|
616
|
Thy royal Grace and state
Led me to seek thy rede and fellowship, |
من از بهر این فرّ و اورند تو
بجویم همی رای و پیوند تو |
|
617
|
And I desire not that a prince like thee
Should have his fortunes ruined by my hand, |
نخواهم که چون تو یکی شهریار
تبه دارد از چنگ من روزگار |
|
618
|
Because heroic Sám is mine ideal,
At whose approach the lion fled the wood, |
که من سام یل را بخوانم دلیر
کزو بیشه بگذاشتی نرّه شیر |
|
619
|
And I am his memorial on earth,
O valiant, royal prince Asfandiyár! |
به گیتی منم زو کنون یادگار
دگر شاهزاده یل اسفندیار |
|
620
|
Long have I been the chief of paladins,
But never spent a day in evil-doing, |
بسی پهلوان جهان بوده‌ام
سخنها ز هر گونه بشنوده‌ام |
|
621
|
Have purged the world of foes and undergone
Abundant toil and stress. |
سپاسم ز یزدان که بگذشت سال
بدیدم یکی شاه فرّخ همال |
|
622
|
I thank my God
That in these latter days I have beheld
|
که کین خواهد از مرد ناپاک دین
جهانی بروبر کنند آفرین |
|
623
|
My peer—a glorious Shoot who will take vengeance
On infidels amid the world's applause.” |
توئی نامور پرهنر شهریار
به جنگ اندرون افسر کارزار |
|
624
|
Then smiling on him said Asfandiyár:—
“O son of Sám, the horseman! |
بخندید از رستم اسفندیار
بدو گفت کای پور سام سوار |
|
625
|
thou wast hurt
In that no summons came whereas I took
Some credit to myself. |
شدی تنگ‌دل چون نیامد خُرام
نجستم همی زین سخن کام و نام |
|
626
|
Be not displeased
Because I spared thee |
چنین گرم بد روز و راه دراز
نکردم تو را رنجه تندی مساز |
|
627
|
on so hot a day
So long a journey, for I said: ‘At dawn |
همی گفتم از بامداد پگاه
به پوزش بسازم سوی داد راه |
|
628
|
I will set out to offer mine excuses;
Then shall I have the joy of seeing Zál,
And be for once quite happy!’ |
به دیدار دستان شوم شادمان
به تو شاد دارم روان یک زمان |
|
629
|
But since thou
Hast of thine own self undergone the toil,
Hast left thy home and come across the plain, |
کنون تو بدین رنج برداشتی
به دشت آمدی خانه بگذاشتی |
|
630 |
Sit down to rest thyself, take up the cup,
And make no show of wrath and bitterness.” |
به آرام بنشین و بردار جام
ز تندی و تیزی مبر هیچ نام |
|
631
|
Asfandiyár placed Rustam on his left,
Such was the way in which he did the honours! |
به دست چپ خویش بر جای کرد
ز رستم همی مجلس آرای کرد |
|
Go to Part 14a
Part 14b Go to
Part 14c |
| |
