|
|
|
|
The Story of Rostam and Esfandiār from the Shāhnāme of
Ferdawsi |
داستان رستم و اسفندیار |
|
AUDIO Part 68 All |
Learn the VOCABULARY for
this poem!
Go to Part 25b
Part 26a Go to
Part 26b |
|
Text & Translation |
|
|
title 26
|
How the Símurgh succoured Rustam |
ز سیمرغ روی هوا تیره دید |
|
1245
|
When both were set on this bold project Zál,
The well-beloved, went to a lofty height, |
ببودند هر دو بران رای‌مند
سپهبد برآمد به بالا بلند |
|
1246
|
And carried from the palace censers three
Containing fire. With him went three brave sages. |
از ایوان سه مِجمر پر آتش ببرد
برفتند با او سه هشیار و گُرد |
|
1247
|
Now when the wizard reached the top he drew
Forth from brocade a plume of the Símurgh |
فسونگر چو بر تیغ بالا رسید
ز دیبا یکی پرّ بیرون کشید |
|
1248
|
And, having raised a flame within a censer,
Consumed therein a portion of the feather. |
ز مجمر یکی آتشی برفروخت
به بالای آن پرّ لختی بسوخت |
|
1249
|
Whenas the first watch of the night had passed
Thou wouldst have said: “The face of air is darkened!” |
چو پاسی از آن تیره شب درگذشت
تو گفتی چو آهن سیاه ابر گشت |
|
1250
|
And gazing from the eminence Zál saw it
Filled with the fluttering plumes of the Símurgh. |
همانگه چو مرغ از هوا بنگرید
درخشیدن آتش تیز دید |
|
1251
|
Just then the bird, surveying from the air
And seeing fire ablaze with Zál before it
Set seared and sad, swooped down upon the dust. |
نشسته برش زال با درد و غم
ز پرواز مرغ اندر آمد دژم |
|
1252
|
Beholding the Símurgh he praised her greatly,
And did obeisance, filling up the censers |
بشد پیشْ با عود زال از فراز
ستودش فراوان و بردش نماز |
|
1253
|
With incense in her presence and surcharging
His cheeks with his heart's blood. |
به پیشش سه مجمر پر از بوی کرد
ز خون جگر بر دو رخ جوی کرد |
|
1254 |
Said the Símurgh:—
“What was't, O king! that made thee need these
fumes?” |
بدو گفت سیمرغ شاها چه بود
که آمد ازین سان نیازت به دود |
|
1255 |
Zál answered: “May the ills that miscreants
Have brought upon me fall upon my foes. |
چنین گفت کاین بد به دشمن رساد
که بر من رسید از بدِ بدنژاد |
|
1256 |
The body of the lion-hearted Rustam
Hath been bewounded, and my care for him
Hath fettered me. |
تن رستم شیردل خسته شد
از آن خستگی جان من بسته شد |
|
1257 |
In short his injuries
Raise fears about his life; none hath beheld
A man so stricken; |
کز آن خستگی بیم جان است و بس
بران گونه خسته ندیده‌ست کس |
|
1258 |
thou wouldst say withal
That Rakhsh is dying, he is writhing so
With anguish from the shafts. |
همان رخش گویی که بیجان شده‌ست
ز پیکان تنش زار و بیجان شده‌ست |
|
1259
|
Asfandiyár
Hath come against our land and knocketh only
Upon the door of war. |
بیامد برین کشور اسفندیار
نکوبد همی جز در کارزار |
|
1260
|
He asketh not
For land or crown or throne, but he would have
The tree yield root and fruit!” |
نجوید همی کشور و تاج و تخت
بر و بار خواهد همی با درخت |
|
1261
|
Said the Símurgh:—
“O paladin! be not distressed hereat, |
بدو گفت سیمرغ کای پهلوان
مباش اندرین کار خسته‌روان |
|
1262 |
But let me presently see Rakhsh and him,
The exalted chief who meteth out the world.” |
سزد گر نمایی به من رخش را
همان سرفرازِ جهان‌بخش را |
|
1263
|
Then Zál sent one to Rustam with these words:—
“Make shift, I prithee, to bestir thyself, |
کسی سوی رستم فرستاد زال
که لختی به چاره برافراز یال |
|
1264 |
And give, moreover, orders that they bring
Rakhsh instantly to the Símurgh.” |
بفرمای تا رخش را همچنان
بیارند پیش من اندر زمان |
|
Go to Part 25b
Part 26a Go to
Part 26b |
| |
