How the Sons of Asfandiyár were slain by Zawára and Farámarz
چو شیران جنگی برآشوفتند
جنگ اطرافیان رستم و اسفندیار
1073
When Rustam, son of Zál, had tarried long,
Because the heroes fought no little while,
بدانگه که رزم یلان شد دراز
همی دیر شد رستم سرفراز
1074
Zawára led his troops across the river—
An army seared of heart and keen for strife.
زواره بیاورد زان سو سپاه
یکی لشکری داغ‌دل کینه‌خواه
1075
He cried to the Íránians: “Where is Rustam?
Why should we hold our peace on such a day?
به ایرانیان گفت رستم کجاست
برین روز بیهوده خامش چراست
1076
It was to fight with Rustam that ye came,
Came to the gullet of the Crocodile.
شما سوی رستم به جنگ آمدید
خرامان به چنگ نهنگ آمدید
1077
Ye would bind Rustam's hands! No sitting still
For us on such a field!”
همی دست رستم نخواهید بست
برین رزمگه بر نشاید نشست
1078
He cursed and spake
Unseemly words.
زواره به دشنام لب برگشاد
همی کرد گفتار ناخوب یاد
1079
A famous cavalier,
Son of Asfandiyár, was full of wrath
Thereat.
برآشفت از آن پور اسفندیار
سواری بد اسپ‌افگن و نامدار
1080
He was a youth hight Núsh Ázar,
A leader of the host and masterful.
جوانی که نوش آذرش بود نام
سرافراز و جنگاور و شادکام
1081
This noble raged against the Sigzian,
And loosed his lips to utter foul abuse.
برآشفت با سَگْزی آن نامدار
زبان را به دشنام بگشاد خوار
1082
“Fool of a Sigzian!” said he, “know'st thou not
That every one that cherisheth the Faith
Rejecteth all self-seeking manfully,
And liveth on the bidding of the Sháhs?
چنین گفت کآری گو برمنش
به فرمان شاهان کند بدکنش
1083
Asfandiyár, the hero, ordered us
Not to engage in battle with you dogs.
نفرمود ما را یل اسفندیار
چنین با سگان ساختن کارزار
1084
Who then will disobey his hest and counsels,
And who be bold to break his fealty?
که پیچد سر از رای و فرمان او
که یارد گذشتن ز پیمان او
1085
But if ye will commit this wickedness,
And take upon you to provoke a fight,
اگر جنگ بر نادرستی کنید
به کار اندرون پیش دستی کنید
1086
Ye shall behold for once what warriors are,
When armed with swords and spears and massive
maces.”
ببینید پیکار جنگاوران به تیغ و سنان و به گرز گران
1087
Zawára gave his troops command: “Lay on,
And crown yon chieftains with a crown of blood.”
زواره بفرمود کاندر نهید
سران را ز خون بر سر افسر نهید
1088
Forth to the front he went, the din of war
Rose,
زواره بیامد به پیش سپاه
دِهاده برآمد ز آوردگاه
1089
and they slew Íránians numberless,
While Núsh Ázar, on seeing this, made ready,
بکشتند ز ایرانیان بی‌شمار
چو نوش‌آذر آن دید بر ساخت کار
1090
Bestrode his noble dun and, Indian sword
In hand, advanced.
سمند سرافراز را بر نشست
بیامد یکی تیغ هندی به دست
1091
Upon the other side
A warrior came—the refuge of the host,
A chief. That famous one was named Alwá—
A dashing cavalier and masterful.
یکی نامور بود الوای نام
سرافراز و اسپ‌افگن و شادکام
