PERSIAN STUDIES

The Sound of the Water's Footsteps by Sohrāb Sepehri

صدای پای آب از سهراب سپهری

Audio All

Learn the VOCABULARY for this poem!

<<Go to Part 9 Part 10 Go To Part 11 >>

98

And not ask where we are,

و نپرسیم کجاییم،

Let us smell the fresh petunias of the hospital.

بو کنیم اطلسی تازهٔ بیمارستان را.

99

And not ask where the fountain of fortune is.

و نپرسیم که فوارهٔ اقبال کجاست.

And not ask why the heart of truth is blue.

و نپرسیم چرا قلب حقیقت آبی است.

And not ask what breeze, what night, the fathers of our fathers had experienced.

و نپرسیم پدرهای پدرها چه نسیمی، چه شبی داشته‌اند.

100

Behind us a live space exists not.

پشت سرنیست فضایی زنده،

Behind us birds sing not.

پشت سر مرغ نمی‌خواند،

Behind us wind blows not.

پشت سر باد نمی‌آید،

Behind us the green window of conifer is shut.

پشت سر پنجرهٔ سبز صنوبر بسته است،

101

Behind us dust has settled on all the whirligigs.

پشت سر روی همه فرفره‌ها خاک نشسته است،

Behind us is the exhaustion of history.

پشت سر خستگی تاریخ است،

Behind us the memory of wave cascades the cold shells of stillness on the seashore.

پشت سر خاطرهٔ موج به ساحل صدف سرد سکون می‌ریزد.

102

Let’s go to the seafront,

لب دریا برویم،

Cast a net in the water

تور در آب بیندازیم

And catch moisture out of the water.

و بگیریم طراوت را از آب.

103

Pick a pebble off the ground

ریگی از روی زمین برداریم

Feel the weight of existence.

وزن بودن را احساس کنیم.

104

Let’s not badmouth the moonlight if we have fever

بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم

(I have observed sometimes in fever, moon descends,

(دیده‌ام گاهی در تب ماه می‌اید پایین،

The roof of heavens comes within hand’s reach.

می‌رسد دست به سقف ملکوت،

I have observed bullfinch sings better.

دیده‌ام، سهره بهتر می‌خواند.

105

Sometimes a wound on my foot

گاه زخمی که به پا داشته‌ام

Has taught me the ups and downs of the earth.

زیر و بم‌های زمین را به من آموخته است.

Sometimes in my sick-bed, the volume of flower has multiplied.

گاه در بستر بیماری من، حجم گل چند برابر شده است.

And the diameter of sour-orange, the radius of the lantern, have increased.)

و فزون‌تر شده است، قطر نارنج، شعاع فانوس.)

106

And let's not fear death

و نترسیم از مرگ

(Death is not the end of the dove.

‌(مرگ پایان کبوتر نیست.

Death is not a cricket being upside-down.

مرگ وارونهٔ یک زنجره نیست.

Death flows in the mind of the acacia.

مرگ در ذهن اقاقی جاری است.

107

Death is nestled in the pleasant environs of thought.

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.

Death, in the essence of the night of a village, speaks of morning.

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید.

Death comes to our mouths with a bunch of grapes.

مرگ با خوشهٔ انگور می‌آید به دهان.

108

Death sings in the throat of the robin.

مرگ در حنجره سرخ‌گلو می‌خواند.

Death is responsible for the beauty of the wing of the butterfly.

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.

Death sometimes plucks basil.

مرگ گاهی ریحان می‌چیند.

109

Death sometimes drinks vodka.

مرگ گاهی ودکا می‌نوشد.

Death sits in the shade and watches us.

گاه در سایه نشسته است به ما می‌نگرد.

And we all know

و همه می‌دانیم

The lungs of pleasure are filled with the oxygen of death.)

ریه‌های لذّت پر اکسیژن مرگ است.)