The good reputation of Sa'di
which is current among the people, the renown of his
eloquence which has spread on the surface of the earth, the
products of his friendly pen which are consumed like sugar,
and the scraps of his literary compositions which are hawked
about like bills of exchange, cannot be ascribed to his
virtue and perfection, but the lord of the world, the axis
of the revolving circle of time, the vice-gerent of Solomon,
protector of the followers of the religion, His Majesty the
Shahanshah Atabek Aa'zm Muzaffaruddin Abu Bekr Ben Sa'd Ben
Zanki-The shadow of Allah on earth! O Lord, be pleased with
him and with his kingdom-has looked upon Sa'di with a
favourable eye, has praised him greatly, and has shown him
sincere affection so that all men, gentle and simple, love
him because the people follow the religion of their king.
ذکر جمیل سعدی که در افواه عوام افتاده است و
صیت سخنش که در بسیط زمین منتشر گشته و قصب الجیب حدیثش که هم‌چون شکر می‌خورند و رقعهٔ منشآتش
که چون کاغذ زر می‌برند، بر کمال فضل و بلاغت او حمل نتوان کرد.
بلکه خداوند جهان، و قطب دائرهٔ زمان، و قائم مقام سلیمان،
و ناصر اهل ایمان، و شاهنشاه معظّم، اتابک اعظم، مظفّر الدنیا و الدین
ابوبکر بن سعد بن زنگی، ظلّ الله تعالی فی ارضه، ربّ ارض عنه و
ارضه، به عین عنایت نظر کرده است و تحسین بلیغ فرموده و ارادت
صادق نموده. لاجرم کافّهٔ انام، خاصّه و عوام، به محبّت گرائیده‌اند؛ که
الناس علی دین ملوکهم.
Because thou lookest upon my humble person,
My merits are more celebrated than those of the sun.
Although this slave may possess all faults,
Every fault pleasing the Sultan becomes a virtue.
زانگه که تو را بر من مسکین نظر است
آثارم از آفتاب مشهورتر است.
گر خود همه عیب‌ها بدین بنده در است هر عیب که سلطان بپسندد هنر است.
A sweet-smelling piece of
clay, one day in the bath,
Came from the hand of a beloved one to my hand.
I asked: "Art thou musk or ambergris?
Because thy delicious odour intoxicates me."
It replied: "I was a despicable lump of day;
But for a while in the society of a rose.
The perfection of my companion took effect on me
And, if not, I am the same earth which I am."
گلی خوشبوی در حمّام روزی رسید از
دست مخدومی به دستم.
بدو گفتم که: «مشکی یا عبیری که از بوی دلاویز تو مستم.»
بگفتا: «من گلی ناچیز بودم و لیکن مدّتی با گل نشستم.
کمال همنشین بر من اثر کرد و گرنه من همان خاکم که هستم.»
