The Rose Garden: Introduction
Sa`di |
|
|
Listen all
|
Learn the VOCABULARY for Part 14 |
گلستان از سعدی: دیباچه |
| |
|
|
|
My negligence and backwardness in diligent attendance at the
royal
court resemble the case of Barzachumihr, whose merits the
sages of
India were discussing but could at last not reproach him
with anything
except slowness of speech because he delayed long and his
hearers were
obliged to wait till he delivered himself of what he had to
say. |
تقصیر و تقاعدی که در مواظبت خدمت بارگاه
خداوندی می‌رود، بنا بر آن است که وقتی جمعی حکمای هندوستان در
فضیلت
بزرجمهر سخن می‌گفتند و به آخر جز این عیبش ندانستند که در سخن
گفتن بطیٔ است. یعنی درنگ بسیار می‌کند، و مستمع را بسی
منتظر می‌باید بودن تا وی تقریر سخنی کند. |
|
|
When Barzachumihr heard of this he said: 'It is better for
me to
consider what to speak than to repent of what I have
spoken.' |
بزرجمهر بشنید و گفت: «اندیشه کردن که
چه گویم به از پشیمانی خوردن که چرا گفتم.» |
|
|
A trained orator, old, aged,
First meditates and then speaks.
Do not speak without consideration.
Speak well and if slow what matters it?
Deliberate and then begin to talk.
Say thyself enough before others say enough.
By speech a man is better than a brute
But a beast is better unless thou speakest properly. |
سخندان پرورده پیر کهن
بیندیشد، آنگه بگوید سخن.
مزن بی تأمّل به گفتار دم.
نکو گو. و اگر دیر گویی چه غم.
بیندیش و آنگه بر آور نفس.
وزان پیش بس کن که گویند بس.
به نطق آدمی بهتر است از دواب.
دواب از تو به گر نگویی صواب. |
|
|
How then could I venture to appear in the sight of the
grandees of
my lord, may his victory be glorious, who are an assembly of
pious men
and the centre of profound scholars? If I were to be led in
the ardour
of conversation to speak petulantly, I could produce only a
trifling
stock-in-trade in the noble presence but glass beads are not
worth a
barleycorn in the bazar of jewellers, a lamp does not shine
in the
presence of the sun, and a minaret looks low at the foot of
Mount
Alvend. |
فکیف در نظر اعیان حضرت خداوندی
عزّ نصره، که
مجمع اهل دل است و مرکز علمای متبحّر، اگر در سیاقت سخن دلیری
کنم شوخی کرده باشم، و بضاعت مزجات به ظاهر عزیز آورده، و شبه
در جوهریان جوی نیارد، و چراغ پیش آفتاب پرتوی ندارد، و
منارهٔ بلند بر دامن کوه الوند پست نماید. |
|
|
Who lifts up his neck with pretentions,
Foes hasten to him from every side.
Sa'di has fallen to be a hermit.
No one came to attack a fallen man.
First deliberation, then speech;
The foundation was laid first, then the wall. |
هر که گردن به دعوی افرازد
خویشتن را به گردن اندازد.
سعدی افتاده‌ای است آزاده.
کس نیاید به جنگ افتاده.
اوّل اندیشه و انگهی گفتار.
پای‌بست آمده است، پس دیوار. |
|
|
<<Previous Part Part
14 Next Part>> |
