| Text |
The night after [parliamentary] elections, my good friend, Ghassān
bin Jaddo (This is an Arab name which literally means
"Ghassān, son of Grandfather," the Ghassānids were Christian
Arabs, allies of Byzantium against the Sassanids) the correspondent (or
representative) of Al-Jazira
TV network, (televiziyun) invited me to be the guest of their
two hour-long (the -He suffix
is required to make the time expression adjectival) free
talk TV [program]. First I thought of not
accepting it what with the situation of the preparations of
the elections and the
percentage (or rate, mizān) of participation and the
individuals who were
elected. But then I thought that actually (in fact, ettefāqan)
I should talk and analyze
(tahlil) and to give the needed explanations about the
elections in such conditions (if) the world is ready
(wants) to listen. Mahmud Shams al-Vā`ezin and Mohammad Sadeq Hossayni and
a number of other participants were also there in the interview. The
existing (present, mawjud) resources (implements emkānāt) in the studio of "Voice & Visage" TV [program]
which is a program broadcast live from there, were very few
(khayli andak) and
broken as always. The live broadcasting of the program
started with a lot of (kolli before noun menas a lot,
indefeinite final Yeh) delay ( ta'akhir).
*
I spoke first (moqaddamatan). Such interviews in such special days are
difficult enough (let alone, tā che rasad) in the native Persian language even; now think
about (on top of that) having it live and in Arabic!!
I had to focus (collect, jam`) my thoughts carefully in
order that, since I am not an Arab and have learned
Arabic [as a second language] I be
able, in these difficult conditions to find the Arabic
equivalent (mo`ādel) of my political talk and at the
same time (on the spot, ham-zamān) in [my] mind translate and
deliver (adā nemudan = adā kardan).
*
After my speaking,
Shams al-Vā`ezin was speaking after me and I was sunk (gharq) in my
thoughts when suddenly (yek martabe), the wooden (chubi) chair on which I was
sitting broke and I was sent flying [to the] ground (floor,
zamin) of the studio with my
legs sticking up (suspended, mo`alleq) in the air.
Wow, I just had this chance that the
camera (dur-bin) was not on me. Shams himself with
skill (mahārat) continued his topic (matlab) with only a
second delay (hesitation, ta'amol). However, the sound of
the breaking of the chair had been broadcast.
When the speaking of Shams finished, Ghassān
stopped the program for a few minutes with the excuse of
having an advertisement announcement in which time (tā, here
requires following verb in past, not subjunctive because in
fact, the mission was accomplished by the time the
commercial break got over) they changed the chair
(sandali rā `avaz kardand.)
*
If, at that moment, the camera had been (was, bud) on me,
and that scene (manzare) had been broadcast (pakhsh mishod)
in a live manner, it would have been (mishod) one of the most
customer-attention-getting (commercially lucrative, moshtari-tarin) scenes and for sure it would
have been shown (pakhsh mikardand) all over the whole world!
Everybody laughed a lot.
*
To be fair (as God is the arbitrator, khodā vakili) I should say that it was not
entirely the chair’s
fault but also being overweight was a more effective (more
effect-causing, mo'assar-tar, the tar was omitted in the
audio) cause
of breaking my innocent chair. It's better that I say it
before you do, n'est-ce pas?
*
Now, what was interesting is that, at the door (dam-e dar), I happen to have handed over (seporde) my
notorious (ma`ruf) mobile [phone] to this good friend of
mine, Mr. Mojtabā Khedmatgozār who was with me (ham-rāh-e
man bud). He himself, as soon as he realized these
scenes could be useful for me
(be dard-e man mikhorad) then in all the confusion
took a few photos of the broken chair as (documentation of)
weapon of the crime (tool of crime, āllat-e jorm) that night with my mobile
providing me with the means (dastmāye) to relate (naql) this
memory. If only he could have (mitavānast) taken some the moment I was
left sprawled on the ground it would be funnier (ma`rke-tar)!
Despite (`alā-raghm) all these things, I restored my
attitude (ruhiye) and made a heart-felt defense of my
thoughts and beliefs about the election.
I may again mention that having an interview in Arabic is
very
difficult. Especially after this free-fall (soqut-e
āzād).
|
شب بعد از انتخابات دوست خوبم غسان بن جدو، نماینده تلویزیون
الجزیره قطر از من دعوت کرد، مهمان برنامهٔ گفتگوی آزاد
۲ ساعته
تلویزیون آنان باشم. اول فکر کردم که با
وضیعت مقدمات انتخابات،
میزان مشارکت و افرادی که انتخاب شده اند، مصاحبه را قبول نکنم.
بعد فکر کردم که اتفاقاً باید حرف زد تحلیل کرد و در همین
شرایط که جهان آمادهٔ شنیدن است توضیحات لازم را در مورد
انتخابات داد. محمود شمس الواعظین و محمد صادق حسینی و نیز
تعدادی شرکت کننده در مصاحبه بودند. امکانات موجود در استودیوی
تلویزیون «صدا و سیما» که برنامه از آنجا به طور مستقیم پخش می‌شود خیلی اندک و طبق معمول خراب بود. بعد از کلّی تأخیر، پخش
زنده برنامه آغاز شد.
*
مقدمتاً من صحبت کردم. این مصاحبه‌ها در
این روزهای حساس به زبان مادری فارسی هم خیلی سخت است، تا چه
رسد به اینکه به عربی مصاحبه زنده داشته باشیم. باید خیلی
افکارم را جمع کنم تا من که عرب نیستم و عربی را یاد گرفته‌ام
بتوانم معادل عربی حرف سیاسی را در این شرایط سخت، به فارسی
پیدا کنم و همزمان در ذهن ترجمه کنم و آنرا ادا نمایم.
*
بعد از صحبت من، شمس الواعظین داشت صحبت می‌کرد و من غرق در
افکار خودم بودم که یک مرتبه صندلی چوبی که من روی آن نشسته
بودم شکست و من پخش زمین استودیو شدم و پاهام در هوا معلق. وآی
چه شانسی آوردم دوربین روی من نبود. شمس هم با مهارت با یک
ثانیه تأمل مطلبش را ادامه داد. ولی صدای شکستن صندلی پخش شده
بود. وقتی مطلب شمس تمام شد، غسان به بهانهٔ پخش
یک آنونس
تبلیغاتی چند دقیقه برنامه را قطع کرد تا صندلی را عوض کردند.
*
اگر آن لحظه دوربین روی من بود و بطور مستقیم این منظره پخش می‌شد
یکی از پر مشتری‌ترین صحنه‌های تلویزیون می‌شد که حتماً در
همه دنیا آنرا پخش می‌کردند. خیلی خندیدن.
*
حالا خدا وکیلی همه‌اش هم تقصیر صندلی نبود، وزن زیاد بنده عامل مؤثرتر در شکستن
صندلی بی‌گناه من بود. این را خودم بگم بهتر از اینکه شما بگین!
مگه نه؟
*
حالا جالب این بود که موبایل معروفم را دم در
استودیو به این آقای مجتبی خدمتگزار دوست خوبی که همراه من بود،
سپرده بودم. او هم که در این مدّت فهمیده بود این مناظر بدرد من
می‌خورد در آن شلوغی از صندلی شکسته به عنوان آلت جرم با همان
موبایل من چند عکس گرفت که امشب دستمایه من شده که این خاطره
را نقل کنم. اگر همان زمانی که پخش زمین شده بودم می‌توانست
عکس بگیرد که معرکه‌تر بود.
اما علیرغم همه این حرف‌ها، بازسازی روحیه کردم و دفاع جانانه‌ای از افکار و عقايد خودم در مورد انتخابات نمودم.
ولی باز هم
بگم مصاحبه زنده عربی خيلی سخته! خصوصاً بعد از اين سقوط آزاد!
|
